تاثیر آموزش ابراز وجود بر افزایش تمایزیافتگی دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه یک شهر تهران

هدف از این پژوهش تعیین اثر آموزش ابراز وجود بر افزایش تمایز یافتگی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در یکی از دبیرستان‌های دخترانه منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 89-88 بود. حجم نمونه‌ی پژوهش حاضر 32 نفر بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب گردید. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه تمایز یافتگی بود. سپس روش مداخله آموزش گروهی ابراز وجود در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای در مورد گروه آزمایش انجام شد و گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. برای تحلیل نتایج، از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که: سطح تمایز یافتگی، دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت کرده بودند به طور معناداری بالاتر از دانش‌آموزانی بود که آموزش ابراز وجود دریافت نکرده بودند. سطح واکنش پذیری عاطفی، دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت کرده بودند به طور معناداری پایین‌تر از دانش‌آموزانی بود که آموزش ابراز وجود دریافت نکرده بودند. سطح هم آمیختگی با دیگران، دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت کرده بودند به طور معناداری پایین‌تر از دانش‌آموزانی بود که آموزش ابراز وجود دریافت نکرده بودند. بین سطح گریز عاطفی، دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت کرده بودند با دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت نکرده بودند، تفاوت معناداری وجود نداشت. بین سطح جایگاه من، دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت کرده بودند با دانش‌آموزانی که آموزش ابراز وجود دریافت نکرده بودند، تفاوت معناداری وجود نداشت.